perspectief

Twee diepblauwe ogen lichten op en kijken mij verwachtingsvol aan: “Denk jij echt dat ik dat kan?”  

In de korte tijd dat we met elkaar in gesprek zijn heb ik veel tegenslagen voorbij horen komen. Veel teleurstellingen heeft ze meegemaakt in haar bewogen leven. Haar allesbehalve florissante jeugd heeft diepe sporen nagelaten. Zij vertelt hoe zij ervan droomt om van betekenis te zijn voor anderen. Om samen met anderen mooie dingen te maken en daar een bedrijf voor op te starten. En dat lijkt maar niet te willen lukken. Iedere keer zijn er tegenslagen van ziekte, ongemak en ongeluk. En nu wordt ze al wat ouder. Een reguliere opleiding zit er niet meer in. Ze raakt ontmoedigd en is de hoop langzaam aan het opgeven. 

Als ik haar hoor praten luister ik met mijn hart naar haar en hoor ik een vrouw met een behoefte van betekenis te zijn voor de ander. Niet om er zelf belangrijk door te worden, dat kom ik ook vaak tegen. Nee, zij heeft iets van een droom diep in haar hart zonder dat ze daar woorden aan geeft. 

De woorden gaan over teleurstelling en tegenslag en wat er maar niet lukken wil. Maar ik hoor een onvervulde behoefte. Een verlangen wat vervuld wil worden. Ik waag een voorzichtige poging. “Hoe is het je gelukt om al die tegenslagen te overleven?” “Hoe bedoel je?” Ze is verrast door de vraag. “Als ik zo naar je luister heb je een enorm talent om tegenslagen te overwinnen. Al die tegenslagen hebben je er niet onder gekregen, je zit gewoon hier en ik proef een verlangen in je hart om iets moois van het leven te maken.” 

Het is even stil. “Maar alles wat ik tot nu toe ondernomen heb is mislukt!” Het komt er bijna boos uit. “Misschien heb jij een talent om mensen verder te helpen na een mislukking, daar ben jij een expert in.” Haar ogen beginnen te glimmen, van plezier en van een traan die in een ooghoek opwelt. “Daar heb ik nog nooit aan gedacht, maar dat lijkt mij geweldig. Samen met die mensen stilstaan bij de mislukking, ervan leren en hoop bieden om opnieuw te beginnen. Dan kan ik al mijn ervaringen voor iets goeds gebruiken!”  

Haar ogen beginnen te glimmen

Ze klinkt enthousiast en ze veert op. Levenskracht straalt van haar af. Ze heeft een nieuwe stip op de horizon ontdekt. Ze heeft een nieuw perspectief, nieuwe hoop dat het deze keer wel gaat lukken. 

“Denk je echt dat ik het kan?” Ze heeft het even nodig om te horen dat ik in haar geloof. “Anders zou ik het niet zeggen.” Ze werpt me een dankbare blik toe. “Dank je wel dat je in me gelooft, nu ik nog.” 

Kees